Ne Güzel Bir Mevsimsin Sen Kış!

Ne çok kar yağdı bu hafta

Şükrü karla tanıştı, pek hazzetmedi görünen o ki...

Balkonu kapatsak mı, panjur mu yaptırsak derken bu güzel mavi storları gördüm Koçtaş'ta, kanepeyle de uyumlu oldu hem

Çam ağacımızın aralık ayına yakışır görüntüsü, pek belli değil ama deli gibi kar yağıyordu bu fotoğrafı çekerken

Kış, Kar ve Yeni Yıl

Bugün yılın ilk karı düştü İstanbul'a. Dilerim tutar çünkü bu güzel şehre çok ama çok yakışıyor beyazlar. Aralık demek kış demek, yeni yıl hazırlıkları demek, evin tadını çıkarma ayı demek... Evdeki tek mutsuz kişi Şükrü, çünkü bahçeye çıkamıyor artık eskisi gibi. Çok sıkılıyor evde ama alışacak artık napalım...

Evde neler oluyor derseniz işte böyleyiz bu aralar:

Taze güller her daim evde bulunmalı. Mis gibi...

Battaniyem bitti. Kayınvalidemin ellerine sağlık...

Bu da benimki, birleştirilmeyi bekliyor... 

Ve İpoş artık tam tamına 2 yaşında!

Garipçe Köyü ve Rumeli Feneri

İstanbul'un Avrupa yakasının en kuzeyine gidiyoruz bu kez. Boğaz'la Karadeniz'in birleştiği noktaya: Rumeli Feneri'ne.

Sarıyer üzerinden sahil yolunu takip ederek yaklaşık 40 dakikada vardık buraya, trafiksiz diyelim biz buna yalnız :) 

Garipçe'yi sık sık duyuyor ve gitmek istiyordum, o niyetle çıktık yola bu kadar gelmişken Rumeli Feneri'ni de görelim dedik. Rumeli Feneri, Rumelifeneri adlı ufak ve sevimli bir köyün içinde. Yazlıkçılar olsa da köyün yerlileri daha fazla ve bu da güzelliğini muhafaza etmesini sağlamış.

Garipçe ise Rumelifeneri gibi Sarıyer'e bağlı şirin bir balıkçı köyü. Kahvaltı için güzel mekanlara sahip, gözlemesi ünlü galiba, biz yemedik ama kabineden bir bakan ordaydı gözleme uğruna :)

Fotoğrafların çoğu Garipçe'den çünkü Rumelifeneri'nde fotoğraf  çekmeyi unutmuşuz :/ 

Harap durumda olsa da hala güzel

Bu ev benim olabilir mi?

Denize girenler olsa da akıntı çoktu ben cesaret edemedim.

İncir sevenler?

Bu ev favorim, altındaki mekan hala kullanılmaktayken bu zavallı neden bu kadar bakımsız bırakılmış anlayamadım.

Rumeli Feneri

Karadeniz'den Boğaz'a giren bir gemi. Eee ne de olsa sıcak denizlere inmeyi en iyi biz biliriz 

Yeni Camii Sultan Kasrı

Yeni Camii Sultan Kasrı ziyarete ilk defa geçtiğimiz ramazan ayında açılmış, biz de tesadüfen görüp gezme imkanı bulmuştuk. Zaman o kadar hızlı akıp gitti ki paylaşma fırsatını ancak bulabiliyorum. Böyle paylaşılmayı bekleyen o kadar çok fotoğraf var ki bilgisayarımda...

Buyrun başlayalım

Girişte birbirinden güzel hat ve ebru örneklerinden oluşan bir sergi bizi karşıladı

Girişteki terastan manzara

Sultan odası

Topkapı Harem Dairesi'ne defalarca gitmeme rağmen banyo, tuvalet gibi yerlere hiç açıkken denk gelmemiştim. Burası benim için ilk oldu

Ve dıştan görünüş

Kuzguncuk

Blogda da yazdığım üzere Fatih'te yaşıyorum ben. Göç nedeniyle demografik yapısı çok parlak olmayan bir yer burası. Yine de İstanbul'un merkezinde olmayı hatta eskilerin İstanbul dediği yerde olmayı seviyorum ben tüm kalabalığına gürültüsüne gün be gün artan göçüne rağmen. Burdaki tarihin, evlerin, camilerin, kiliselerin verdiği duyguyu hiç bir semtte alamamıştım şimdiye kadar. Ama sanırım artık favori semtim Fatih değil Kuzguncuk. Bu kadar güzel korunmuş bir tarih, böyle tertemiz sessiz sakin sokaklar, mis gibi ağaçlar... Sanki İstanbul değil de ufak bir sahil kasabası gibi ki bana fazlasıyla İzmir'i hatırlattı Kuzguncuk.

Neyse fazla söze gerek yok; ben susayım fotoğraflar konuşssun.

Boğaziçi Köprüsü'den geçtik karşıya, daha kolay oldu Kuzguncuk'a varmamız.

Köprüden Topkapı Sarayı

Veee işte başlıyoruz

Gezdik yorulduk, sahilde bir kafede dinlendik. Manzaramız şahaneydi

Bu fotoğrafları onlarcası arasında zor seçtim. Bence siz de fotoğraflarla yetinmeyip en kısa zamanda bir Kuzguncuk turu yapın, kesinlikle görülmeye değer bir semt.

Bir dahaki yazıda görüşene kadar kendinize iyi bakın...